V

zobaczyłam ułamki gwiazd

przez nieosłonięte nocą okno

wyglądały na bliskie sobie

uległam iluzji i zaczęłam zazdrościć

później zrozumiałam jak bliscy

jesteśmy my z gwiazd

IV

wszędzie krzywe linie

narysowałam mój świat

może kiedyś spróbuję

nauczyć się prostych kresek

kiedy już zwątpię

w nieidealną idealność

III

chciałabym żeby moje ciało

stało się Twoim pocałunkiem

mogę zniknąć na zawsze

trwając w świetle

nie ma rzeczy niemożliwych

skoro potrafiłam Cię tak pokochać

II

krwawe pogrzeby utraconych złudzeń

chodziłam na nie zbyt krótko

nigdy nie otwierałam trumien

moją miłość kończyła pierwsza łopata

chyba mają do mnie pretensje o nieszczerość

a ja po prostu nie umiałam odchodzić

wolałam znikać

I

kiedyś zadzwonię powiedzieć że tęsknię

za gaszeniem dziesiątek świec

za pustym polem bez nas

bo nigdy nie trafiłam na nie sama

za nienarodzonym dzieckiem o trójkątnej głowie

późna aborcja zraniła mnie bardziej

zdążyłam już uwierzyć we własną odmianę szczęścia